Nanotoxocologie / nanotoxicology (de gevaren van nanotechnologie)

Nanotechnologie is een veelbelovende wetenschap die zich bezig houdt met structuren op nano-niveau (miljoensten van een milimeter)
Op dit niveau bevinden zich o.a. moleculen/eiwitten. (sub celniveau)
Nanodeeltjes zijn bijzonder klein en dringen gemakkelijk door tot op celniveau. Hier kunnen ze schade toebrengen.

Bij de giftigheid / schadelijkheid van nanodeeltjes wordt vaak de term nanotoxocologie of nanotoxicologie gebruikt.

Andere woorden voor nanotoxocologie zijn, nanotox, nanotoxi, nanotoxica, nanotoxisch

idd handig om de juiste benaming eens te weten, nanotechnologie kan inderdaad nogal gevaarlijk zijn

Valt het omstreden fijnstof ook onder de teller nanotoxisch? Dat zijn ook kleine deeltjes die diep in het menselijk lichaam door kunnen dringen.

er zou eens iemand moeten opzoeken hoe klein fijn stof nu werkelijk is, als dat binnen de nanoschaal valt kun je volgens mij wel over nanotoxologie spreken

Valt het omstreden fijnstof ook onder de teller nanotoxisch? Dat zijn ook kleine deeltjes die diep in het menselijk lichaam door kunnen dringen.

Jazekerz

nanodeeltjes, fijn stof en asbestvezels hebben wat dat betreft dezelfde risico's...
http://www.particleandfibretoxicology.com/content/3/1/11

Wat het erger maakt is dat overheden deze vorm van gevaar nog reguleren.... Traditionele wetgeving hanteert een gewichtsdrempel (wet is vantoepassing vanaf 1 kg van de stof oid) nanodeeltjes hebben echter een groter reactieoppervlak bij hetzelfde gewicht en zijn veel reactiever (=gevaarlijker).

 

Er zijn al drieduizend producten op de markt die gemaakt zijn op basis van nanotechnologie. Bijvoorbeeld zelfreinigende ramen, vlekbestendig textiel en zuiniger bezine. En daar komen wekelijks nieuwe producten bij. Maar we weten nog niets over de eventuele schadelijke effecten (of neveneffecten) van nanodeeltjes. (nanotoxocologie)

Meer onderzoek naar nanotoxicologie is nodig!

De overheid is altijd bijzonder laat met het reguleren van nieuwe technologie.

Vaak is technologie zo snel, dat er in de jaren dat de overheid nodig heeft om tot beleid te komen, er al gigantische investeringen etc worden gedaan, omdat men denkt dat een nieuw product gewoon op de markt mag komen. Zo gaat dat met internet, glasvezel, mobiele telefonie, waterstof, duurzame energie, introductie van electrische auto's etc.

Of bij onderzoek naar stamcellen, wordt eerst gewoon onderzoek gedaan naar stamcellen in laboratoria, en als de resultaten eenmaal gepubliceerd worden, worden er mensen wakker en roepen dat het ethisch niet verantwoord is, waarop de overheid het onderzoek verbied. Pas na lang lobbyen uit de wetenschappelijk hoek, wordt stamcelonderzoek dan weer mogelijk gemaakt.

Als dan eenmaal blijkt dat een product niet voldoet aan de regels (die pas jaren later worden opgesteld), kost dat een bedrijf veel geld. Anderzijds moet het bedrijf een nieuw product (en met name een product op basis van nanotechnologie) ook niet zomaar op de markt brengen. In het achterhoofd moet altijd spelen dat het mogelijk schadelijk kan zijn (nanotoxisch)!