Al decennia lang probeert men robots te bouwen .
robot's zijn handig, omdat ze ons veel werk uit handen 'kunnen' nemen.
Toch speelt er een probleem bij robots. Als ze het niet doen, moet er iemand aan te pas komen.
Daarom is er nu de zoektocht naar autonome robots.
Een robot die zelf z'n energie oplaad. Een robot die zichzelf kan repareren. etc, maar hoe meer we ze zelf willen laten doen, hoe meer blijkt dat die robot afhankelijk van ons is. Het mooiste zou een robot zijn, die zichzelf kan reproduceren voordat het slijt.
Dus:
Het ultieme doel van de robot is zichzelf te vervangen. En het liefst meerdere exemplaren, omdat er ergens wel eens eentje kan verdwijnen en het totale aantal robots in het gedrang komt.
Een tweede doel is 'overleven'. Een robot die zichzelf niet van electriciteit of brandstof voorziet, zal vroegtijdig het loodje leggen en niet kunnen zorgen voor een reproductie van zichzelf.
Verder zullen kleine reparaties noodzakelijk zijn om de levensverwachting te vergroten, maar je haalt niet even makkelijk even een stuk plaatstaal uit de grond of een nieuwe microprocessor.
Het meest efficiente ontwerp hier op aarde is dan ook 'biologisch'.
Je pakt een plant of een beest, verteerd deze, haalt de energie eruit in een verteringskanaal, dat via een bloedstelsel naar de verschillende componenten loopt en klaar is klara..
Nou ja.. klaar..
Om het voedsel door de enorme tunnels te transporteren is een peristaltische beweging behoorlijk efficient en ook het oppervlakte van het verteringskanaal vergroten is efficient.
Verder moet het geheel stevig genoeg zijn, maar toch flexibel. (exoskelet, of een geraamte)
Omdat er wel eens breukjes of scheurtes kunnen ontstaan in dit (exo)skelet, moet er een reparatiesysteem zijn, die dit zelf kan oplossen. Verder moeten gewrichten voorzien worden van glijmiddel om soepel te werken.
Om het geheel af te schermen heb je iets van een (rubberen) huid nodig, anders komt er vanalles binnen. Maar ook die huid kan slijten en is moet dus van binnenuit vervangen worden.
Als er toch iets binnenkomt, moet dat er weer uit. (detectie via trilharen, verwijdering via slijm etc).
Omdat alle componenten dan niet zomaar van zuurstof voorzien kunnen worden moet je in het energie-transportsysteem ook zorgen voor een zuurstof-drager en ergens moet in een zuurstof-inlaatsysteem komen) Omdat je geen vervuiling wilt hebben in je energietransport systeem, moeten er modules komen die het 'bloed' schoon houden. En de vloeistof moet rond gepompt worden.
Verder ontstaan er bij de verbranding in de verschillende componenten afvalstoffen die afgevoerd moeten worden. Bij de inname van voedsel is het handig als het eerst in kleine stukjes wordt gehakt, om het reactieve oppervlak te vergroten. De hakkamer (mond) moet wel schoon blijven (basische omgeving).
Een roermechanisme (tong) moet het hakken efficient laten verlopen. Verder kan er wel eens een hakblokje(tand/kies) kapot gaan, ook dat moet dan gerepareerd worden. Om preventief schade te ontwijken, worden de hakblokjes uitgerust met sensoren, om de 'druk' te meten. (tandzenuw)
Verder moet de inname van voedsel, vocht en zuurstof zo 'schoon' mogelijk gebeuren, zonder vervuilingen.
Smaakpapillen in de hakkamer en reuksensoren en trilharen in de luchtinlaat moeten een eerste barriere vormen voor ongewenste stoffen. Omdat suiker de belangrijkste energiebron is, komt zoet proeven vooraan.
Om dat koude lucht het interne systeem kan verstoren, gaat de lucht eerst door een holte(kaakholte).
Ook werkt het systeem het beste bij 37 graden. Dus moet plaatselijk beharing zorgen voor isolatie. En om warmte af te voeren zou je vocht kunnen laten verdampen. Bijzonder grote oren is trouwens ook een optie.
Mocht er toch iets ongewenst binnenkomen, dan moet er een systeem komen om dit weer uit te scheiden.
O.a. braken, niezen, hoesten, of door met een overmaat aan vocht het voedselopnamekanaal te spoelen. (diarree)
Mocht er door een andere oorzaak iets ongewenst in de robot komen, dan kan het omringende via 'oplossen, etteren of inkapselen worden beschermd'.
Omdat het bloed zelf, na filtering, ook op kan raken of vervuild raakt (of simpelweg niet meer werkt), moet je zorgen dat er ergens weer bloed wordt aangemaakt.
Om alle chemische processen samen te laten werken, zijn er veel verschillende enzymen en eiwitten nodig. Speciale modules (klieren) zorgen dat deze worden aangemaakt.
Om de bouwstoffen voor al die modules en enzymen te verkrijgen, moet er naast energie dus ook andere stofjes uit het voedsel worden gehaald.
En om al die verschillende processen aan te sturen heb weer je een soort brein nodig.
Het zou handig zijn als dit brein voorbereid is op verschillende situaties omdat het zich dan kan aanpassen aan een veranderende omgeving. Omdat ook hier geen kant en klare chips klaar liggen, is dit besturingscentrum beter biologisch te maken, dan kan het ook weer tot een bepaalde hoogte intern worden gerepareerd.
Omdat deze robot na jaren invloed van straling, licht, (lichte)vervuiling, slijtage etc. toch kapot zal gaan, moet het ontwerp worden opgeslagen, om het via reproductie weer te kunnen bouwen. Het ontwerp kun je natuurlijk opslaan in een chipje, maar je kan het ook opslaan in een DNA-streng die al biologisch is.
Omdat dit te bouwen een tijdje duurt en veel 'resources' nodig heeft, kan de robot zelf moeilijk achter voedsel aan, en is het potentieel voedsel voor andere variaties (andere rassen, dieren) die zijn ontstaan. (Maar toch hebben wij mannen gewoon tepels!)
Het dan handig om een extra robot te hebben, die is ingericht op deze taak. Een soort baarrobot (de vrouw).
Hiervoor zullen wel aanpassingen op het ontwerp moeten plaatsvinden. Ook in psychologische aard.
Om zoveel mogelijk reproducties te maken, moet je dus zorgen voor veel vrouwtjes. Die je wel moet kunnen onderhouden. Omdat vrouwtjes ook graag willen dat het nageslacht sterk en adaptief is, moeten de mannetjes dus laten zien waar ze goed in zijn. etc. etc. etc.
En voila.. als de wetenschap de ultieme robot heeft gemaakt, zal hij zien dat hij gewoon weer een biologisch wezen heeft gebouwd, dat per generatie zal varieren, om de overlevingskans zo groot mogelijk te maken.
Maar wat is het uiteindelijk doel van die robots? Voortplanting is een doel dat wij ze hebben gegeven. Maar we zochten naar een manier om ze autonoom te maken. Zodat ze konden doen wat wij willen.
Maar wat is die taak? En zouden wij willen dat die robots ons blijven kennen?
Wat is ons doel? Wat was ons oorspronkelijke doel? Is er een creeerend ras geweest die alle levende wezens op aarde heeft ontworpen? Met welk doel? Of is het allemaal puur toeval?
Of zijn wij robots die ontworpen zijn voor een al levende wereld? Is er echt een groepje robots zo'n 100.000 jaar geleden gedumpt op deze planeet om deze bewoonbaar te maken? Hebben wij het meest effectieve ontwerp overgenomen van bestaande succesvolle wezens? (apen)
En zijn onze water 'broeders' wellicht de dolfijnen? die het succesvolle ontwerp van vissen hebben overgenomen?
Of is het doel: Vorm deze planeet tot een wereld die zelfvoorzienend is, en die in harmonie is, zodat onze ontwerpersj deze wereld kunnen gaan bewonen? (na 4 miljard jaar?)
En zouden wij nog controle hebben over de robots die zo autonoom zijn? Eén foutje in het kopie en het besturingsmechanisme is verdwenen en de robots zijn vrij.
Zijn wij een foutje van de natuur?
4 Replies
15041 Views