Onlangs schreef ik het volgende sf-verhaaltje,
en ik vroeg me af of ik hier zo om reacties
zou kunnen vragen...
Waar is de Noordpool vandaag?
De bemanning van duikboot de Vuurvlieg had een paar relatief
rustige weken voor de boeg. De duikboot had drenkelingen
afgeleverd aan een kunstmatige eilandengroep, en er waren
nieuwe voorraden aan boord genomen.
"Zo," zei Jack: "Voorlopig kunnen we er weer tegen."
"Ja," reageerde Wim: "Voorlopig niet op zoek naar slachtoffers
van de wandelende Noordpool. Het schip is weer op en top,
en voorraden voor 2 maanden. En nou gaan we morgen weer
de zee op om de accuus op zee te controleren."
"Tja," zei Jack: "De windturbines en zonnepanelen en -zeilen.
Heb je er zin in?"
"Ik wel," antwoordde Wim: "Des te beter die accuus functioneren
des te beter de boten kunnen varen."
"Ja, dat is logisch," reageerde Jack, die z'n bezorgdheid over de
toenemende uitval van de communicatie-satellieten weer niet
uitsprak. Door een oortelefoontje hoorde hij de begintonen van een
bekend liedje en zette het volume van de cabinespeaker luider.
"Waar is de Noordpool vandaag
Waar is de Noordpool vandaag
Naar waar is die nou weer verschoven?"
Wim glimlachte. "Dat is een stuk beter dan veel van die muziek
van voor het Ompolingsdenken. Broeikaseffect was al niet grappig
en opeens werd het wandelen van de Noordpool een stuk serieuzer."
Jack zette het volume van de radio weer op nul.
"Het is maar goed dat onze ouders aandelen hadden bij de kustwacht,"
vervolgde Wim: "Dat gaf ons de kans om in deze duikboot te komen."
"Ja," zei Jack weer: "Onze ouders hebben veel goeds gedaan met die
aandelen. Veel mensen waren niet voorbereid op het wandelen
van de Noord- en Zuidpool."
"Ja toch?" zei Wim: "En de vraag waar ze tot rust komen, en wanneer."
Jack zuchtte. Behalve broeikaseffect zorgden veranderingen van
aardmagnetisme voor grote problemen, en niet alleen óp de planeet
maar ook daarbuiten.
Vanuit de communicatie-cabine hadden Jack en Wim uitzicht op de
kunstmatige eilandengroep, met bijna groteske algenvijvers, die
intussen al een paar hevige stormen hadden doorstaan.
"Hoe gaat het met je communicatie-satellieten," vroeg Wim: "Kunnen
ze het bij de Nasa een beetje bijhouden?"
Jack wist dat Wim het goed bedoelde, maar had soms moeite met z'n
entousiaste werklust, en gaf geen antwoord.
"Wim," zei hij : "Zie je die algenvijvers daar? Zoiets bestaat nog geen 100
jaar en ..."